به استقبال درد و رنج بروید!

چکیده
در این مقاله سعی بر آن است تا پاسخی قابل فهم و به دور از هر گونه اصطلاح فلسفی و یا استدلال عقلی و بلکه براساس ذکر حکمت هایی از تحقق شر، مسئله شر را که در طور تاریخ بشریت به عنوان جدی ترین اشکال بر وجود خدا و خداباوری از سوی ملحدین مطرح شده است، توجیه پذیر کند. هدف نهایی این مقاله نشان دادن نقش اصلاحی شرور و رنج است.

تعداد کلمات : 1094 / تخمین زمان مطالعه : 5 دقیقه

اگر کوه نوردان با هلیکوپتر به قله می رسیدند، می توانستند وقت و انرژی خود را ذخیره کنند اما هدف نهایی آن ها فتح قله و نه بازدهی و ذخیره انرژی می باشد. البته آن ها هدفی دارند و قصد دارند به آن برسند ولی آن ها تمایل دارند که آن را از راه آزمودن و تعمیق شخصیت و اراده قوی انجام دهند.

خداوند می توانست ما را دانشمند، ریاضی دان، ورش کار یا دکتر بیافریند. اما این کار را نکرد. او بچه هایی می افریند که در طی یک فرایند طولانی به این دستاوردها می رسند. خدا ما را از همان بدو تولد کامل نمی آفریند بلکه به تدریج ما را به سوی انسان کامل شدن سوق می دهد.

در زندگی معنوی خود همانند زندگی کاری یا ورزشی و یا هنگامی که سرگرم تفریح هستیم، ما با فائق آمدن بر شکست ها و عبرت آموزی از آن ها پیشرفت می کنیم و خود را ترقی می دهیم. فقط در صورت داشتن نظم، روحیه تحمل و صبر می توان رضایت خاطر کسب کنیم. این ویژگی ها از راه رنج حاصل می شود.

رنج به نفع ماست
به جای متهم کردن دکتر، راننده پر خطر و انسان های جنایت کار به خاطر رنجی که به ما وارد کرده اند، باید دنبال راهی باشیم که از آن طریق خدا را پیدا کنیم.
شخصی که قربانی شر بزرگی بود به من گفت: من یاد گرفتم که خدا نمی خواهد که لیست خواسته های من را روی کاغذ بیاورد و آن ها را یکی یکی اجابت کند. من تسلیم شدن در برابر اراده او را یاد گرفتم. قبلا نعمت های خاصی را از خدا توقع داشتم اما الان فقط او را می خواهم.

گاهی برای این که رو به سوی او کنیم راهی جز رنج وجود ندارد. خداوند با رنج دادن ما می خواهد ما را به خود نزدیک کند و این از هر چیز ارزش بالاتری دارد.
من این نوشته ها را از جایگاه فلسفی نمی نویسم بلکه در امتحان سخت مبارزه ارزشمند همسرم نانسی با سرطان می نویسم. این مطالب برای من و همسرم نظریه نیستند. این ها زندگی هستند. ما نه تنها حضور خدا را حس می کنیم بلکه اهداف او را نیز درک می کنیم.

رنج های ما اغلب به خاطر اصلاح ماست
برای این که بیشتر مورد رضایت خدا قرار بگیریم، به اصلاح شدن از جانب وی نیاز داریم. وی ما را به خاطر خودمان اصلاح  می کند تا ما نیز چه بسا تقوای الهی در پیش بگیریم. در لحظه انسان گمان می کند که همه این اصلاح کردن ها دردناک است و نسبت به آن احساس رضایت نداریم ولی بعدا کسانی که خود را اصلاح کردند، ثمره پارسایی را می چشند.
 

سی اس لوئیس این چنین درباره ی اصلاح کردن خداوند سخن می گوید:
فرض کنید که شما کاملا با جراحی که نیت خوبی در مورد شما دارد مخالف است. یک جراح هر چه مهربان تر و با وجدن تر باشد، با سنگ دلی بیشتری شروع به بریدن می کند. اگر وی به خواسته های تو تن در میداد و قبل از اتمام عمل، از کار دست می کشید، همه درد و رنج تا آن موقع بی خاصیت می شد. مردم چه می خواهند وقتی می گویند من از خدا نمی ترسم چرا که این را می دانم که او خوب است؟ آیا آنان تا به حال به دندان پزشک مراجعه نکرده اند؟

اجازه بده رنج، بت های درونت را آشکار کند.
یکی دیگر از خوبی های رنج بیرون راندن بت های درون از زندگی خود است. رنج از اعتماد ما به خدا پرده بر می دارد و نیاز ما را برای تغییر مسیر اعتماد خود به تنها خدایی که فقط او می تواند بار آن را تحمل کند فاش می کند.

رنج ما را از خواب غفلت بیدار می کند به طوری که ما به او خدمت کنیم. بیمای ها، تصادف ها، فجایع طبیعی ما را به یاد آسیب پذیری شدید خود می اندازد و این را یاد آور می شود که زندگی در دست ما نیست.برای این که بیشتر مورد رضایت خدا قرار بگیریم، به اصلاح شدن از جانب وی نیاز داریم. وی ما را به خاطر خودمان اصلاح  می کند تا ما نیز چه بسا تقوای الهی در پیش بگیریم. در لحظه انسان گمان می کند که همه این اصلاح کردن ها دردناک است و نسبت به آن احساس رضایت نداریم ولی بعدا کسانی که خود را اصلاح کردند، ثمره پارسایی را می چشند.

ما باید از بت های درون که باعث شدند به این باور برسیم که می توانیم از وقوع همه امور بد و پیامدهای آن جلوگیری کنیم دست بشوریم. خدا به ما تذکر می دهد که زمین و آن چه در آن است از آن اوست. ما حتی به خود تعلق نداریم بلکه در پیشگاه خدا هر کدام قیمتی داریم.

باید همواره به خدا بگوییم که این جهان از آن توست. این پول، تن و این فرزندان مال توست. تو مالک این جهان هستی. همه خوبی ها از آن خداوند است. حیات و ممات همه به دست توست. وقتی بدانیم هر چه خداوند از ما می گیرد از همان اول مال او بوده است، آسان تر به او اعتماد می کنیم و همه چیز را به دست او می سپاریم.

همه ی رنج ها را لذت به حساب بیاور
ما فقیر پای به این دنیا می گذاریم و به همین صورت دنیا را ترک می کنیم. بدون رنج کشیدن به سرعت نیاز مندی خود را فراموش می کنیم. اگر رنج به بهای ایمان برایمان سنگین می نماید، به این خاطر است که بهای ایمان را کم ارزش کرده ایم.

برادران و خواهران، هر وقت مبتلا به امتحانی شدید بدانید به این خاطر است که استقامت را تقویت کند. اجازه دهید با استقامت به خرج دادن کامل و بالغ شوید. چه طور می توان از این دستور اطاعت کرد و به سختی ها به جای دلخوری، خوش آمد گفت؟ با توکل به خدا که به ما راست می گوید که این رنج ها تحمل ما را افزایش می دهد، معنویت ما را فزونی می بخشد و ما را برای سعادت ابدی آماده می کند.

استقامت از راه رنج، گذرگاه قطعی به سوی خداوند است. از خدا می خواهیم مادامی که از این معبر عبور می کنیم لطف و رحمت خود را به ما ببخشد و ما را غرق نعم خود کند. از خدای خود می خواهیم به یاد ما بیندازد که او نیز در این مسیر یار و یاور ما خواهد بود.